باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی‌تبار - مارکو روبیو چهارده سال در سنا ایالات متحده مشغول به فعالیت بود و سوابق خود را در حمایت از یک سیاست خارجی قوی و فعال آمریکا با توجه دقیق به مسائل داخلی و محلی در ایالت فلوریدا ترکیب کرد. اکنون، او به عنوان وزیر امور خارجه شماره هفتاد و دوم ایالات متحده به صحنه جهانی وارد می‌شود، پس از اینکه در روز دوشنبه توسط سنا به اتفاق آرا تایید شد، ساعاتی پس از سوگند خوردن رئیس‌جمهور دونالد ترامپ.
وزیر امور خارجه اهل میامی اخیراً رویکردی بیشتر انزواگرا در تعاملات خارجی آمریکا را در پیش گرفته است (برای مثال، رأی منفی او به لایحه ۹۵ میلیارد دلاری کمک به اسرائیل، اوکراین و تایوان در ماه آوریل گذشته)، به طوری که پیام ترامپ مبنی بر اولویت دادن به یک دستور کار اقتصادی داخلی قوی را تطبیق دهد. با این حال، یکی از مشاوران سابق او اخیراً گفته است که روبیو «هنوز هم به سیاست خارجی قوی و مشارکت‌پذیر در جهان تمایل دارد» و این یک نکته مثبت است. ایالات متحده نمی‌تواند در همه جا حضور داشته باشد و باید مسائلی را که برای امنیت ملی‌اش حیاتی است، اولویت‌بندی کند، به ویژه در خاورمیانه. روبیو اکنون در موقعیتی مناسب است تا در برابر صداهای انزواگرای درون دایره ترامپ تعادل ایجاد کند.
با توجه به تمایلات ترامپ به سمت انزواگرایی، انتخاب روبیو به عنوان وزیر امور خارجه و نماینده سابق مایکل والتز به عنوان مشاور امنیت ملی، و سوابق آن‌ها در کنگره، ممکن است به تقویت تصورات سنتی جمهوری‌خواهانه‌ای کمک کند که به سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه به طور فعال‌تر و قوی‌تر تمایل دارند. این رویکرد احتمالاً در برابر ایران سختگیرانه خواهد بود، از کشورهای خلیج فارس و اسرائیل حمایت خواهد کرد و بر گسترش نفوذ و شراکت‌های آمریکا در منطقه تمرکز خواهد کرد. حمایت بی‌وقفه روبیو از اسرائیل و مسائل امنیتی آن، که بخش اصلی از کارنامه سیاسی اوست، همچنین برای پایگاه ترامپ و بخش زیادی از حامیان جمهوری‌خواه در فلوریدا جذاب خواهد بود.
حتی اگر برخی از منتقدان با رویکرد سختگیرانه روبیو در امور جهانی مخالفت کنند، درک عمیق و جامع او از این مسائل و همچنین شناخت او از نقش غیرقابل انکار ایالات متحده در امور جهانی - به ویژه در مواجهه با چین رو به رشد و روسیه‌ای تهاجمی‌تر - او را به یک صدای مهم در شکل‌دهی به سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل کرده است. روبیو به عنوان دیپلمات ارشد ترامپ می‌تواند استدلال کند که هم صلح در خارج و هم رفاه و امنیت در داخل کشور نمی‌توانند از هم جدا باشند. او می‌تواند یک سیاست خارجی قوی را هدایت کند که همچنان مطابق با دستورات رئیس‌جمهور باشد، همان‌طور که در جلسه تایید خود در ۱۵ ژانویه گفت: «آیا این آمریکا را امن‌تر می‌کند؟ آیا آمریکا را قوی‌تر می‌کند؟ آیا آمریکا را مرفه‌تر می‌کند؟»
روبیو تهدیدات چین را به وضوح شناسایی کرده است، که او آن را «بزرگ‌ترین تهدید آمریکا» در جلسه تایید خود توصیف کرد. با این حال، او همچنین اشاره کرد که درگیری نظامی چین و ایالات متحده «فاجعه‌بار» خواهد بود و باید از آن اجتناب شود. دیدگاه و فشار او برای پیشبرد یک سیاست قوی به منظور بازداشتن سوءاستفاده چین از سیستم بین‌المللی تحت رهبری ایالات متحده احتمالاً روابط کشورهای خاورمیانه با پکن را آزمایش خواهد کرد - به ویژه تلاش‌ها و توانایی‌های چین برای کسب فناوری‌های آمریکایی/غربی از طریق همکاری با شرکای ایالات متحده در منطقه.
روبیو همچنین بر محدود کردن ایران تأکید کرده و در طول جلسه تایید خود به کنگره اطمینان داد که ایران هسته‌ای با تحت هیچ شرایطی قابل تحمل نخواهد بود. این شرایط احتمالاً بخشی از هر توافق آینده با ایران خواهد بود، که وزیر امور خارجه همچنان برای آن باز است. با این حال، رویکرد سختگیرانه روبیو در برابر ایران ممکن است با برخی از کشورهای معتدل‌تر خلیج فارس که ایران را به گونه‌ای متفاوت از دوره اول ترامپ می‌بینند و در سال‌های اخیر لحن آشتی‌جویانه‌تری نسبت به تهران اتخاذ کرده‌اند، مواجه شود.
با این حال، روبیو کشورهای خلیج فارس را به عنوان شریکان کلیدی در مهار ایران و مبارزه با تهدیدات تروریستی ضروری می‌بیند. او احتمالاً به تقویت روابط نزدیک با عربستان سعودی و امارات متحده عربی در دوره اول ترامپ و همچنین به بسته شدن توافق اسرائیل-عربستان سعودی با یک کشور فلسطینی به عنوان بخشی از یک معامله بزرگ منطقه‌ای ادامه خواهد داد. سناتور همچنین این توافق را به عنوان فرصتی با مزایای امنیتی بسیار برای عربستان سعودی تأیید کرده است.
منبع: آتلانتیک
