به گزارش ذاکرنیوز به نقل از ویفروم، آیا برنامه‌ریزی و طراحی شهری در شرایط آب‌وهوایی متغیر(دفعات مکرر، طولانی و شدید باران، برف، سرما و گرما) می‌تواند بر انتخاب تحرک ما تاثیر بگذارد؟، چگونه مسئولان شهری در سراسر جهان می‌توانند عاملی برای استفاده ساکنان شهرها از گزینه‌های حمل‌ونقل کم‌کربن باشند؟
انتخاب افراد برای پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری تا حدودی مربوط به نزدیکی مراکز فعالیت‌هایی مانند کار، خرید، رفت‌وآمد یا سرگرمی (مقصد) همچنین راحتی و لذت سفر است. افراد می‌توانند برای گردش در شهر با اطمینان و راحتی پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری کنند و از خطرات ناشی از بیماری همه‌گیر در اتوبوس‌های شلوغ دور باشند. درعین‌حال، پیاده‌روی نیز چالش‌هایی مانند گرما، سرما یا باران شدید را نیز به همراه خواهد داشت.
اگر شهرها بتوانند از پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ایمن و راحت به‌عنوان وسیله‌ای برای حمل‌ونقل حمایت کنند، سلامت مردم و سیاره خود را (ورزش بدنی و کربن صفر) ارتقا می‌بخشند. بسیاری از شهرها از جمله فاس در مراکش و هانوی در ویتنام، پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری را حتی در هوای گرم یا بارانی راحت کرده‌اند. تامل در این مورد باعث می‌شود که کارشناسان به طرح‌های شهری در شهرهای مختلف جهان توجه کنند که چگونه این راه‌حل‌ها (قدیمی یا مدرن) از فرهنگ پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری حمایت می‌کنند. ایده‌های این شهرها می‌تواند برای راحتی عابران پیاده و دوچرخه‌سواران همچنین کاهش کربن در شهرها موثر باشد.
طراحی شهرها در منطقه مدیترانه به گونه‌ای است که خیابان‌های باریک هستند و در هندسه شهری، سایه، تهویه طبیعی و ساختمان با رنگ روشن برای مقابله با گرما در نظر گرفته شده است. برای مثال در شهر فاس مراکش، خیابان‌ها و طراحی آن به گونه‌ای است که تونل‌های باد برای مقابله با گرما ایجاد شده است همچنین سایه نیز دارد. در بولونیا، ایتالیا ۳۸ کیلومتر مکان سرپوشیده وجود دارد که پیاده‌روها را در برابر آفتاب و باران محافظت می‌کند. در میکونوس یونان، تمام سطوح ساخته شده به رنگ روشن یا سفید هستند تا گرما را منعکس کنند. در ادینبورگ اسکاتلند، بافت شهری در درجه اول از سنگ صابون محلی یا سنگ آذرین با رنگ تیره است. این سنگ‌ها در جذب و انتشار مجدد گرمای روز عالی هستند و به گرم‌شدن شهر در شب‌های سرد زمستان کمک می‌کنند.
در شهرهای هانوی ویتنام و توکیو که فصل بارندگی شدید است، فرهنگ استفاده از چتر رایج است تا در صورت بارش باران ناگهانی، مغازه‌های کوچک و دست‌فروشان خیابانی به عابران و دوچرخه‌سواران، چترهای رنگارنگ، کلاه و لباس باران بفروشند.
در شیکاگو و مونترال آمریکا که زمستان‌ها بسیار سرد می‌شود، تونل‌های زیرزمینی و مناطق خرید محلات را به یکدیگر متصل می‌کنند و در مدارس رختکن و قفسه برای نگهداری وسایل زمستانی و برفی برای ورود افراد اختصاص داده شده است. در آمستردام (پایتخت هلند) مکانی که ۷۰ درصد از سفرها با دوچرخه انجام می‌شود، بسیاری از کارفرمایان و ساختمان‌ها امکاناتی نظیر حمام و اتاق تعویض لباس را برای افراد در نظر گرفته‌اند.
در واشنگتن دی سی، هدف این است که ۴۰ درصد شهر پوشیده از درختان سایه‌دار باشد تا بتواند آب طوفان و گرمای شهری را جذب و حفظ کند، در حالی که ضمن ایجاد سایه، زندگی سالم‌تر و دلپذیرتری را برای عابران پیاده فراهم کند. در کوریتیبا برزیل، یک گذرگاه اتومبیل به یک مرکز خرید عابران پیاده مبدل شده است.
همه این مثال‌ها نشان می‌دهند که وقتی شهرها پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را آسان و راحت می‌کنند، مردم را به نوعی دعوت کرده تا در صورت امکان، دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی کنند. همچنین زمانی که فضاهای شهری از نظر دما بتوانند آسایش افراد را فراهم کنند، ساکنان شهر می‌توانند زمان بیشتری را در خارج از خانه باشند.
نتایج مقاله‌ای در نشریه Sustainability نشان داد که این موارد می‌تواند مزایای متعددی برای سلامتی و رفاه افراد داشته باشد، مصرف انرژی داخل ساختمان را کاهش دهند و به اقتصاد محلی کمک کنند.
همان‌طور که برنامه‌ریزان شهری به کاهش انتشار کربن، برنامه‌ریزی مقاومت در برابر تغییرات آب‌وهوایی، سرمایه‌گذاری و شهرنشینی فکر می‌کنند، داشتن مجموعه‌ای از اقدامات یکپارچه که تحرک و حمل‌ونقل عمومی را تشویق می‌کنند نیز مهم هستند. شهرها باید به نیازها و واقعیت‌های جدید تغییرات آب‌وهوایی شدیدتر پاسخ دهند و سلامت، انعطاف‌پذیری و آسایش مردم را در مرکز اهداف خود قرار دهند. این مورد فقط در دسترسی و انتخاب نیست و راحتی نیز باید در نظر گرفته شود.
انتهای پیام
