به گزارش ذاکرنیوز ، یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران، این روزها در فرهنگستان هنر درحال برگزاری است. دوسالانه دهم به‌عنوان آخرین دوسالانه ملی نگارگری، سال 1395 برگزار شد و اینک پس از دو دوره وقفه و گذشت قریب به 7 سال، دوسالانه یازدهم در دستور اجرا قرار گرفته است.
در این دوره از دوسالانه، 221 اثر هنری از 152 هنرمند در گرایش‌های تذهیب، نگارگری، گل و مرغ و طراحی نگارگری به نمایش درآمده است که از استقبال خوب نگارگران از این رخداد هنری حکایت دارد.
در همین راستا به سراغ «سلینا پوریا» داور یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران رفتیم و نظرات او را درباب کم و کیف این رخداد هنری جویا شدیم.
پوریا ضمن ارزیابی سطح کیفی آثار حاضر در دوسالانه یازدهم به خبرنگار فرهنگی تسنیم گفت: در دوسالانه یازدهم کمابیش آثار خوبی را دریافت کردیم، مخصوصا در رشته تذهیب آثار بسیار باکیفیتی را شاهد بودیم. همچنین در رشته‌های نگارگری و گل و مرغ نیز آثار خوبی را داشتیم.
او درباره ملاک‌های داوری آثار رسیده به این دوره از دوسالانه توضیح داد: مهم‌ترین ملاک ما برای داوری، طراحی آثار بود که باید از لحاظ کمپوزیسیون، رنگ و تکنیک در سطح قابل قبولی قرار می‌گرفتند. پس از سنجش این موارد، نتیجه ارزیابی نهایی اعلام می‌شد.
این هنرمند ضمن اشاره به مهم‌ترین اهداف و دستاوردهای برگزاری دوسالانه‌های هنری اظهار کرد: برگزاری این قسم دوسالانه‌ها کمک بسیاری به اقشار جوان می‌کند و انگیزه خوبی برای کار کردن آن‌ها فراهم می‌سازد. موضوعات مختلف و متنوعی در آثار ارائه‌شده وجود دارد که وقتی روی دیوار می‌رود، فرصت مناسبی پدید می‌آید تا جوانان با آن‌ها مواجه شوند.
داور یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران ادامه داد: هنر نگارگری می‌تواند در هر دوره‌ای ارائه شود؛ در این هنر، هرچیزی که در ذهن هنرمند است روی بوم نقاشی می‌آید و هنرمند نگارگر، آمال و آرزوهای خود را روی اثرش پیاده می‌کند؛ درباره تاریخ، ادبیات، مذهب، اعتقادات شخصی و... کار می‌کند و به طور کلی، دست نگارگر باز است تا هر ایده‌ای را که در ذهن دارد، روی کاغذ بیاورد. به همین دلیل، اقشار جوان نیاز دارند که هرچه بیشتر چنین نمایشگاه‌هایی برگزار شود تا آثار هنری را از نزدیک مشاهده کنند.
پوریا در ادامه پیشنهادهایی را برای افزایش سطح اثرگذاری دوسالانه ملی نگارگری ایران مطرح کرد و گفت: به نظر من هرچه تعداد برنده‌های این رویداد هنری بیشتر شود، انگیزه شرکت‌کنندگان قوی‌تر می‌شود. فکر می‌کنم برگزاری این‌‌گونه دوسالانه‌ها از این حیث که همه به نمایشگاه بیایند، آثار هنری را از نزدیک ببیند و مشتاق‌تر شوند، مهم است. من به شخصه در دانشگاه شاگردان زیادی داشتم که برپایی چنین نمایشگاه‌هایی به آن‌ها انگیزه بسیاری می‌داد. از این‌رو فکر می‌کنم هرچه تعداد برگزیدگان دوسالانه بیشتر و فاصله زمانی بین رویدادهای هنری کمتر شود، اثرگذاری آن‌ها بیشتر خواهد شد.
او در پاسخ به این پرسش که آثار حاضر در این دوره از دوسالانه چقدر با مولفه‌های اجتماعی معاصر، مرتبط بودند، گفت: آثار حاضر در زمینه‌ها و موضوعات گوناگونی ارائه شده بود؛ مخصوصا در رشته تذهیب و گل و مرغ، آثار خوبی را شاهد بودیم که از خصلت معاصریت هم برخوردار بودند.
