هنرمندی که فریاد داشت ولی ساکت بود/ ‏حسرت‌هایی برای یک «شهریار»

به گزارش ذاکرنیوز به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، مراسم یادبود شهریار تیمورپور طراح چهره‌پردازی و نقاش جمعه ۲۳ دی‌ در سالن شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

در ابتدای این مراسم علیرضا سعیدی خبرنگار و مدیر روابط‌عمومی مجموعه تئاتر شهر به عنوان مجری روی صحنه آمد و گفت: تشکر می‌کنم در این روزهایی که برای همه ما سخت است به برنامه یادبود هنرمند فقید شهریار تیمورپور آمدید. آنچه در این یکی دو روز متوجه شدم این بود که دوستانم در انجمن گریم و ماسک و خانه تئاتر تصمیم گرفتند برای اولین سالگرد آسمانی شدن این هنرمند نمایشگاهی را برگزار کنند.

وی در ادامه بیوگرافی کوتاهی از این هنرمند قرائت و عنوان کرد: تواضع و فروتنی شهریار تیمورپور به حدی بود که همیشه زبان‌زد خاص و عام بود.

سپس بیتا عالی‌مهر از شاگردان این هنرمند روی صحنه آمد و گفت: ای‌کاش این حمایت‌ها زمانی که هنرمندان حضور داشتند، انجام می‌گرفت. باعث تأسف است که ایشان را کنار خودمان نداریم. من سال‌های زیادی آقای تیمورپور را می‌شناختم، از او نقاشی یاد گرفتم و شهریار تیمورپور در این راه من را بسیار تشویق می‌کرد.

عالی‌مهر با اشاره به برگزاری اولین نمایشگاه شهریار تیمورپور در نگارخانه شیخ هادی مطرح کرد: او جهتی به زندگی من داد و به سمتی از هنر گرایش پیدا کردم که بسیار ارزشمند است. امیدوارم قدردان هنرمندان تا زمانی که در این دنیا هستند، باشیم و از هنرمندان به موقع و به جا قدردانی شود.

در ادامه مقصود نعیمی‌ذاکر مدیرعامل خانه تئاتر روی صحنه آمد و گفت: فکر می‌کنم آدم‌ها موقعی به بهشت می‌روند که از خودشان معنایی به جا بگذارند. به دوستان گفتم آثار ایشان را آماده کنند تا ترکیبی را ایجاد کنیم و کتابی از او به جا بماند. رسالت انجمن‌ها همین است که مواظب هم در موقعیت‌های خاص باشند، هر کاری هم از من بر بیاید دریغ نمی‌کنم و امیدوارم آثارش به دست افرادی برسد که دیده شود.

سپس رؤیا تیموریان بازیگر سینما و مدیر گروه سفیر مهربانی خانه تئاتر پشت تریبون قرار گرفت و توضیح داد: تصور می‌کنم خارج از وظایف انسانی مسئولیت‌های هنری کارهایی را در روزهای پر از غم و رنج بر دوش ما می‌گذارد پس به نظرم راه‌هایی وجود دارد که می‌تواند ما را از تنهایی درآورد. از همین رهگذر پیشنهادی دادم که از آن استقبال شد، در واقع فکر کردم در این روزگار بهترین کاری که می‌توانیم بکنیم همدلی، دلبستگی، احترام و تقدیر از دوستان و همکارانی است که در خانه هستند، فعالیت ندارند یا در شرایط ویژه‌ای از زندگی هستند، در چنین شرایطی سر زدن محترمانه به آنها می‌تواند افراد را چند ساعتی را خوشحال کند، این پیشنهاد را دادم و آقای ذاکر دنبالش را گرفت خانم مریم رحیمی مدیر اجرایی «سفیر مهربانی» هم خیلی کمک کرد. فکر می‌کنم بعد از این به دلیل اینکه استقبال زیادی از این موضوع شده است، مسئولیت ما خیلی بیشتر خواهد شد. همین‌جا می‌خواهم دوستانی که توانایی و حوصله دارند به ما بپیوندند و هر پیشنهادی دارند به ما بگویند.

تیموریان ادامه داد: خوشحالم که امروز با آثار آقای تیمورپور آشنا می‌شویم، من به صورت گذرا چند تابلوی او را دیدم و شگفت‌زده شدم، پس این اجازه را می‌خواهم که اولین خرید از آثار ایشان از طرف سفیر مهربانی برای خانه تئاتر باشد.

در ادامه سیدعلی تدین کارگردان و مدرس تئاتر روی صحنه آمد و گفت: ای‌کاش خود شهریار بود، این مراسم باید زمانی برگزار می‌شد که خودش بود، او را از سال‌های خیلی پیش می‌شناسم ما خیلی با هم دوست بودیم و حالا نمی‌دانم از کدام ویژگی او سخن بگویم.

وی مطرح کرد: هیچ‌کسی مثل شهریار، شهریار نمی‌شود او فردی بسیار خاص و ویژه بود، شخصیتش در جامعه و خانه فرق می‌کرد و خیلی آدم حساسی بود. البته گاهی من از دست او عصبانی می‌شدم چون مثلاً برای دانشجویان رایگان کار می‌کرد، حتی لوازم را خودش تهیه می‌کرد و می‌گفت این تنها کاری است که می‌توانم برای این بچه‌ها انجام بدهم. در آخر باید بگویم جای خالی نقاشی‌های او روی سکوهای تئاتر شهر هنوز هست.

سپس اصغر همت بازیگر سینما و تئاتر پشت تریبون قرار گرفت و بیان کرد: شهریار خاص بود، در ظاهر ساکت و آرام اما در واقع پر از فریاد بود، آنهایی که شهریار را از نزدیک دیده بودند و می‌شناختند، می‌دانند من چه می‌گویم. او به نظرم سمبل واقعی هنرمند امروز ما بود؛ هنرمندی که با وجود همه استحقاقی که دارد ارج نمی‌بیند. شهریار در خلوت خود فریادها داشت اما آنقدر ظاهر آرام صبور و متحملی داشت که گفتنی نیست. وقتی با همه صداقتی که داشت، صحبت می‌کرد متوجه می‌شدیم چقدر متحمل بوده است برای به دوش کشیدن این همه رنج.

به نظرم غافل بودیم؛ هم آنهایی که مسئولیت داشتند هم ما به عنوان بازیگر

وی با بیان اینکه شهریار تیمورپور خلاقیت داشت، اظهار کرد: او پشت پوسترهای نمایشنامه‌ها که در تعداد زیاد چاپ می‌شد، نقاشی می‌کشید و کارش خیلی ارزشمند بود. درواقع بهترین استفاده را از این پوسترها می‌برد. او خیلی شانه متحملی داشت، این‌همه فشار زندگی او را خم نکرد، همیشه سعی می‌کرد استوار باشد، شاید این درددل‌های خصوصی بود که درونش را بیرون می‌ریخت و چاره‌ای به جز تأسف نبود. شهریار نمونه بارز هنر و هنرمند در این مملکت بود، با این حال با همه توانایی‌هایی که داشت ارج و قرب ندید. علاوه بر چند نقاشی، دو گلدان استوانه‌ای از او به یادگار دارم همیشه وقتی که گل در این گلدان می‌گذارم یاد شهریار می‌افتم، او با کارت‌های تلفن و کارت هدیه و… نقاشی می‌کشید که ناشی از نبوغ او بود. من از آن روزگاری که بر شهریار گذشت دلم پر است. البته هیچ جای امیدواری برای شهریارها در این مملکت نیست چون مملکتی که از همان اول هنرش را حذف می‌کنند تکلیفش مشخص است.

سپس رضا بخشی عضو هیأت مدیره گروه طراحان هنر هم بیان کرد: این روزها حالمان خوب نیست، جامعه به دلیل مسائل اقتصادی و… دچار حال بدی است اما ما مجبوریم کنار هم باشیم، باید مثل کشتی نوح کنار هم باشیم تا موفق باشیم و از این مشکلات گذر کنیم. باید به یکدیگر کمک کنیم این امر باعث می‌شود حال خودمان، اطرافیانمان و حال جامعه خوب باشد.

پس از پایان این مراسم، نمایشگاه فروش آثار مرحوم شهریار تیمورپور در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران افتتاح شد. این نمایشگاه تا ۳۰ دی میزبان علاقه‌مندان است.