به گزارش ذاکرنیوز/سجاد محمودی*: استان بوشهر علی‌رغم ثروت و ظرفیت‌های بسیار زیادی که دارد، با محرومیت فراوانی روبرو است. اصولاً این خطه شباهت به پدری دارد که فقط فکر و ذکرش کسب درآمد است، بدون اینکه از این درآمد برای فرزندانش رفاهی حاصل شود.
مدیرعامل پالایشگاه بندرعباس روز گذشته گفته بود: «بر اساس نیازسنجی و هماهنگی انجام‌شده با دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان و به‌منظور بهبود فضای درمانی و ایجاد بخش‌های تخصصی، ساختمان جدید بیمارستان کودکان با ظرفیت ۹۰ تخت از سوی شرکت پالایش نفت بندرعباس با اعتبار اولیه ۱۶۵ میلیارد تومان، برای توسعه زیرساخت‌های درمانی ساخته می‌شود.»
این احساس مسئولیت پالایشگاه بندرعباس جای خرسندی دارد ولی بی‌توجهی به چنین مسئولیت‌های توسط صنایع استان بوشهر مایه تأسف و تأثر است. این استان از منابع عظیمی برخوردار شده است ولی رنجش برای مردمش ماند و ثروتش ماند برای دیگران.
سوال مردم این است که چرا یک پالایشگاه در هرمزگان اینگونه به حقوق میزبانانش احترام می‌گذارد ولی در استان بوشهر با داشتن ۱۴ پالایشگاه در ۲۴ فاز (سوای پتروشیمی‌ها) باید وضعیت بیمارستان امام خمینی (ره) کنگانش این باشد که در بهداشتی‌ترین محل، جوی فاضلاب ناشی از سیستم فرسوده فاضلاب بیمارستان راه افتاده باشد و یا حقوق پرسنلش هفت ماه پرداخت نشده باشد و یا پرسنل بیمارستانش از امکانات رفاهی روزانه محروم باشند و یا این اقلام را خود از بیرون خرید و در بیمارستان مصرف کنند؟
چهار سال پیش یکی از مسئولان وزارت نفت درآمد روزانه هر پالایشگاه پارس جنوبی را پنج میلیون دلار (به عبارتی ۲۰ میلیارد تومان به ارزش دلاری آن سال) ذکر کرد و امروز اگر فقط از باب تسعیر ارز بخواهیم برآورد کنیم و هیچ افزایش ظرفیتی در تولید را لحاظ نکنیم مبلغی بالغ بر ۱۴۰ میلیارد تومان روزانه عایدی هر پالایشگاه طبق سخن ایشان است.
اکنون مقایسه درآمد یک پالایشگاه در هرمزگان و ۱۴ پالایشگاه در استان بوشهر کار آسان‌تری است که در این مجال تشریح بیشترش نمی‌گنجد.
درد مردم استان بوشهر از بی‌مسئولیتی‌های صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در قالب چند سوال قابل طرح است.
۱- چرا علی رغم ظرفیت و درآمد رویایی ۱۴ پالایشگاه در روز، وضعیت زیرساخت‌های بهداشت و درمان به عنوان حق بدیهی مردم این است؟
۲- چرا مسئولان ارشد استان، صاحبان قدرت و اعضای شورای تأمین استان و شهرستان‌ها از اهرم قدرتمند خود استفاده نکرده و به این شائبه‌ها خاتمه نمی‌دهند؟
۳- رسانه‌های استان بوشهر چند دفعه در کنار پتروشیمی‌ها به پالایشگاه‌ها نیز پرداختند؟
۴- چرا صدا و سیمای استان بوشهر گزارش عملکرد صنعت را به صورت ماهیانه گزارش نمی‌کند و از درآمدها و سودهای سه ماهه و سالیانه آنها سخنی به میان نمی‌آورد؟
۵- اصولاً ماده ۱۱۰ قانون مالیات‌های مستقیم (پرداخت مالیات صنعت به ادارات مربوطه در محل کسب درآمد) در استان بوشهر به صورت کامل توسط این شرکت‌ها رعایت می‌شود؟
۶- این نگاه بالا به پایین صنعت به استان بوشهر در تمامی ابعاد از قبیل اشتغال و بهداشت و درمان و مسئولیت‌های اجتماعی ناشی از چیست؟
۷- جایگاه دانشگاه علوم پزشکی استان در رفع و پیگیری این موارد نادر و تعجب برانگیز کجاست؟
انتظار می‌رود مسئولین استان دارا و ندار بوشهر از اختیارات خود برای اجبار صنعت برای ایفای مسئولیتش استفاده کنند.
شورای تأمینی که توانایی راهبری بحران‌های مرگ افکنی چون سیل و زلزله را داراست چگونه توان مطالبه خواست مردم از چند مدیر پالایشگاه یا پتروشیمی را ندارد که از قضا اجازه کار در استانمان را با تأیید استعلام‌های نهادهای نظارتی محلی می‌یابند ولی این گونه به خواسته‌ها بی محلی می‌کنند؟
پیشنهادهایی ارائه می‌شود که می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد.
۱- حضور ماهیانه استاندار بوشهر (به‌عنوان قائم مقام ریاست جمهور در استان) در جلسات شورای تأمین شهرستان‌های جنوبی.
۲- برآورد میزان تمکین به ماده ۱۱۰ قانون مالیات‌های مستقیم از دستگاه‌های مرتبط.
۳- انتصاب فرمانداران حائز ویژگی‌های لازم از جمله جسور، نترس، با روحیات انقلاب گونه، تحول طلب و حتی الامکان جوان بر مسند شهرستان‌های جنوبی استان بوشهر.
۴- شرکت مداوم رؤسای بیمارستان‌ها در جلسات شورای تأمین و شورای راهبردی پتروشیمی و پالایشگاه منطقه ویژه انرژی پارس.
۵- مطالبه محکم و بدون عقب گرد ساخت مجتمع بیمارستانی نوساز و مجهز در هر شهرستان به متولی صنعت.
۶- پرداخت ماهیانه حقوق و مزایای بیمارستان‌هایی چون امام خمینی (ره) کنگان و توحید جم و امام هادی (ع) دیر توسط صنعت.
۷- گزارش ماهیانه و سالیانه صدا و سیمای استان از درآمد و سودهای چند هزارمیلیاردی صنعت و دعوت از مدیران برای ارائه گزارش در حیطه مسئولیت‌های اجتماعی و تشکیل میزگردها.
کنگان در آینده مملو از پتروشیمی خواهد شد و اگر بنیان مطالبه گری را کج بنا نهیم در آینده برای آب و نان خود می‌بایست چشممان به دست کسانی باشد که خود و مسئولینمان، بهای مدیریتشان را پرداخت کرده‌ایم.
*فعال اجتماعی و رسانه‌ای
