به گزارش ذاکرنیوز، اردیبهشت در زندگی امیرحسین فردی و عباس براتی پور نقش مهمی‌بازی می‌کرد. فردی در 5 اردیبهشت 1392 در گذشت و براتی پور در 4 اردیبهشت 1322 در تهران به دنیا آمد و در اول اردیبهشت امسال هم به دیار باقی شتافت، اما این همه شباهت و نزدیکی عجیب و غریب زندگی این دو فرد نبود.
باید گفت فردی و براتی پور دو چهره ای بودند که در تثبت پایه‌های ادبیات انقلاب اسلامی‌در دو حوزه داستان نویسی و شعر نقش مهمی‌داشتند. هردوی آنان از نخستین گروه‌هایی بودند که به حوزه هنری اولیه پیوستند و در شکل‌گیری این نهاد تأثیرگذار بودند. آنها از پیش از انقلاب فعالیت‌های ادبی و هنری را آغاز کرده بودند، اما با شکل‌گیری نهادی برای آفرینشگری هنری در چهارچوب انقلاب اسلامی‌با همه وجودشان به این نهاد تازه تأسیس کمک کردند.
معلمی برای نسل جدید
نکته دیگری که براتی‌پور و فردی را به هم شبیه می‌کند، این است که هردو فرد از همان ابتدا، به فکر تربیت نسلی تازه و پویا در ادبیات انقلاب اسلامی‌نیز بودند. وجه معلمی‌و تربیت‌گری در وجود این دو هنرمند به شدت پررنگ بود و آنها برای برپایی کلاس، ایجاد جلسات نقد و بررسی آثار ادبی و حمایت و تشویق هنرمندان جوان، همه زندگی خود را در طبق اخلاص گذاشتند. آنهایی که به جلسات چهارشنبه‌های حوزه هنری به مدیریت عباس براتی‌پور آمده بودند، می‌دانند دراین نشست‌ها، جوانان و آینده سازان شعر در اولویت بودند و براتی‌پور با زبان نرم معلمی، استادانه ضعف‌های شعر یک شاعر جوان را چنان بیان می‌کرد که او را از ادامه مسیر در شعر منصرف نکند و همیشه به یاد داشت باید به جوانان امید داد و خوبی‌های آثارشان را در برابر ضعف‌هایشان برجسته کرد.
فردی نیز همین گونه بود، در جلساتی مانند نشست‌هایی که در کیهان بچه‌ها به راه انداخته بود و نیز کارگاه‌های قصه و رمان حوزه هنری، هدف اصلی‌اش این بود که نسلی از داستان نویسان به‌خصوص در حوزه کودک و نوجوان تربیت کند که هم توانایی‌های ادبی و هنری لازم راداشته باشند و هم تعهد لازم.
همسنگری در مطبوعات متعهد
یک شباهت دیگر این هنرمند این بود که آنان علاوه بر حوزه آفرینشگری ادبی، به اهمیت و نقش رسانه نیز توجه داشتند. براتی پور سال‌ها در روزنامه رسالت یکی از مهم‌ترین صفحات ادبی مطبوعات دهه هفتاد را مدیریت می‌کرد و فردی نیز سابقه‌ای سه دهه‌ای در سردبیری و عضویت در تحریریه چندین نشریه را در سابقه دارند و جالب اینجاست که اتفاقاً نشریاتی که این دو مدیریتشان را برعهده داشتند، در تقویت و معرفی شاعران و داستان نویسان جوانی که امروز هرکدام به نامی‌آشنا بدل شده اند، تأثیرگذار بودند.
امروز آن دو هنرمند و ادیب، دیگر در میان ما نیستند اما نتیجه سال‌ها فعالیت و دلسوزی شان، نسلی از شاعران و داستان نویسان است که در سنین میان سالی قرار دارند و برخی از آنان به چهره‌هایی نام آشنا در عرصه ادبیات تبدیل شده‌اند. حالا نوبت این نسل است که آنچه از امثال فردی و براتی پور آموخته‌اند، به عرصه بیاورند و شاعران و داستان نویسان تازه‌ای به ادبیات متعهد ایران معرفی کنند.
