به گزارش ذاکرنیوز، عمران خان نخست وزیر پاکستان در مصاحبه با روزنامه نیویورک تایمز در خصوص آینده پیش روی پاکستان پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان گفت: پاکستان نسبت به هند همیشه روابط نزدیک‌تری با آمریکا داشته است. پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، پاکستان بار دیگر تصمیم گرفت تا به جنگ آمریکا علیه تروریسم ملحق شود. حالا پس از آنکه آمریکا از افغانستان خارج می‌شود، پاکستان به دنبال یک رابطه متمدنانه است و ما مایلیم که روابط تجاری خود را با آمریکا بهبود بخشیم.
وی در توضیح روابط متمدنانه، گفت: شما به رابطه آمریکا و انگلیس یا حتی آمریکا و هند دقت کنید. یک رابطه دو طرفه. متاسفانه در خصوص ما در جریان نبرد مقابل تروریسم از بالا به پایین بود، آمریکا احساس کرد در قبال کمک به پاکستان، اسلام آباد ملزم به اطاعت از دستورات واشنگتن است. در نهایت انجام خواسته‌های آمریکا به قیمت جان پاکستانی‌ها تمام شد. ۷۰ هزار پاکستانی کشته شدند و انفجارهای انتحاری و بمب گذاری‌ها در سراسر پاکستان بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار به اقتصاد ما آسیب رساند و اینجا بود که مشکل آغاز شد. آمریکا توقعاتش از پاکستان را بالاتر برد و متاسفانه، دولت‌های پیش از من تلاش کردند کاری را انجام دهند که از عهده آن برنمی‌آمدند.
نخست وزیر پاکستان همچنین گفت: اینجا یک عدم اعتماد بین دو کشور بوجود آمد، مردم پاکستان احساس کردند که هزینه سنگینی را بابت این رابطه پرداخت می کنند. آمریکا نیز فکر می‌کرد که پاکستان بقدر کافی عمل نکرده است. این یک رابطه غیر متعادل بود. آنچه ما در آینده می‌خواهیم یک رابطه بر اساس اعتماد و اهداف مشترک است.
عمران خان در خصوص رابطه استراتژیک با آمریکا پس از خروج نظامی این کشور از افغانستان گفت: واقعا نمی‌دانم. من از این منظر به این مساله نگاه نکرده‌ام که پاکستان باید رابطه استراتژیک با آمریکا داشته باشد. منظورم این است که کشورها بر اساس منافع مشترک با یکدیگر رابطه دارند. پاکستان کشوری با ۲۲۰ میلیون نفر جمعیت جوان به نوعی کشوری استراتژیک در آینده دیده می‌شود البته اگر روابط با هند بهبود یابد که من نسبت به آن خوش‌بین هستم. بنابراین ما یکی از بزرگترین بازارها را در یک طرف پاکستان و سپس چین [در طرف دیگر] خواهیم داشت. دو تا از بزرگترین بازارهای جهانی و سپس کریدور انرژی ، آسیای میانه ، ایران. بنابراین ، از این نظر ، پاکستان از نظر اقتصادی یک کشور استراتژیک در آینده خواهد بود.
وی درباره روابط خاص امنیتی و نظامی بین پاکستان و آمریکا نیز گفت: پس از خروج آمریکا از افغانستان نمی‌دانم روابط نظامی باید به چه صورت ادامه پیدا کند. اما اکنون، روابط نظامی باید بر اساس یک مساله مشترک یعنی حل سیاسی مساله افغانستان پیش از خروج آمریکا از این کشور باشد چون پاکستان یک جنگ داخلی در افغانستان نمی‌خواهد. مطمئنم که آمریکا هم نمی‌خواهد پس از خروج از این کشور یک جنگ داخلی اتفاق بیفتد.
نخست وزیر پاکستان گفت: اسلام آباد از اهرم حداکثری که می‌توانست در مقابل طالبان به کار بگیرد، استفاده کرده است. خوب این اهرم حداکثری چیست؟ پاکستان یکی از سه کشوری است که پس از ۱۹۹۶ طالبان را به رسمیت شناخت. اما از زمانیکه آمریکا تاریخ خروج را اعلام کرد، قدرت نفوذ ما بر طالبان کاهش یافت. دلیلش هم این است که با اعلام این تاریخ، طالبان مدعی پیروزی شد. آنها فکر می‌کنند که در این جنگ پیروز شده‌اند. توانایی ما بر نفوذ بر آنها از بین رفت. اما در هر حال این ما بودیم که به آنها برای مذاکره با دولت کابل فشار آوردیم. پاکستان به طالبان تأکید کرده است که آنها نباید به دنبال یک پیروزی نظامی باشند زیرا این اتفاق نخواهد افتاد ، زیرا اگر آنها به دنبال رویای یک پیروزی همه جانبه نظامی بروند ، این به معنای یک جنگ داخلی طولانی مدت خواهد بود و کشوری که پس از افغانستان تحت تأثیر یک جنگ داخلی قرار خواهد گرفت ، پاکستان است. ما تحت تأثیر قرار خواهیم گرفت زیرا تعداد پشتون ها در پاکستان بیشتر از افغانستان است و از آنجا که طالبان در درجه اول یک جنبش پشتون است ، این دو نتیجه خواهد داشت. اول اینکه بیم آن داریم که با سیل دیگری از پناهندگان به پاکستان روبرو شویم. در حال حاضر ، کشور برای کنار آمدن با سه میلیون مهاجر افغان مشکلات زیادی دارد. ثانیا ، چشم انداز ما برای آینده شکوفایی اقتصاد و تجارت از طریق افغانستان به آسیای میانه است. ما معاملات تجاری بسیار خوبی با جمهوری های آسیای میانه امضا کرده‌ایم ، اما فقط از طریق افغانستان می‌توانیم به آنجا برویم. اگر جنگ داخلی در جریان باشد ، همه چیز نابود می‌شود.
وی افزود: من اوایل سال جاری میلادی به افغانستان رفتم و با اشرف غنی، رئیس جمهوری این کشور دیدار داشتم و به آنها درباره اینکه ما می‌توانیم برای سازش و صلح در این کشور چه کار کنیم، مطالبی را مطرح کردم. تبادلات دائمی بین آژانس‌های اطلاعاتی ما و افغانستان وجود دارد و رئیس ارتش پاکستان، رئیس جمهوری و رئیس ارتش افغانستان با یکدیگر ارتباط دارند. اما متاسفانه هنوز در دولت کابل این احساس وجود دارد که پاکستان می‌توانسته کار بیشتری انجام دهد اما از انجام آن سرباز زده است. این برای ما بسیار ناامید کننده است که آنها ما را سرزنش می‌کنند که بعد از گذشت این همه سال نمی‌توانیم به نوعی به یک توافق برسیم. بگذارید به شما اطمینان دهم ، ما همه کار می‌کنیم به جز استفاده از اقدامات نظامی علیه طالبان. تمام بخشهای جامعه ما تصمیم گرفته که پاکستان هیچگونه اقدام نظامی انجام ندهد. اما متأسفانه آمریکا، پاکستان را تحت فشار قرار داد تا نیروهای خود را به مناطق قبیله‌ای بفرستد تا شاید چند صد نفر از القاعده را که بعد از عملیات تورابورا از افغانستان به پاکستان آمده بودند، نابود کند. تمام مرز باز بود. هیچگاه مرزی بین افغانستان و پاکستان وجود نداشته است اما حالا ما در حال حصارکشی آن هستیم و تقریباً ۹۰ درصد مرز ، اکنون حصار کشی کرده‌ایم. اگر طالبان سعی کنند افغانستان را از طریق نظامی تصرف کنند ، چه می شود؟ ما مرز را می‌بندیم حالا دیگر می‌توانیم این کار را بکنیم چون پاکستان نمی خواهد اولا وارد درگیری دیگر و ثانیا هجوم دیگری از آوارگان شود.
عمران خان تاکید کرد:: پاکستان فقط دولتی را که مردم افغانستان آن را انتخاب کنند، به رسمیت می‌شناسد.
وی درباره رابطه با هند نیز گفت: احتمالاً بیشتر از همه پاکستانی‌ها ، هند را می‌شناسم. من از طرف هندی‌ها بیشتر از هر کس دیگری عشق و احترام داشته‌ام زیرا کریکت یک ورزش بزرگ است. این ورزش تقریباً در هر دو کشور حیثیتی است. بنابراین وقتی من مسئولیت خود را به دست گرفتم ، اولین کاری که کردم این بود که به نخست وزیر مودی گفتم: هدف اصلی من برای رسیدن به قدرت از بین بردن فقر در پاکستان است. و بهترین راه این است که هند و پاکستان روابط تجاری متمدن و عادی داشته باشند. این به نفع هر دو کشور خواهد بود. ما تلاش کردیم اما به جایی نرسید، من فکر می‌کنم که این به دلیل ایدئولوژی عجیب و غریب گروه ملی‌گرای هندو (R.S.S.) است که نارندرا مودی به آن تعلق دارد و عاملی برای جدایی ماست. بنابر این فکر می‌کنم اگر رهبر دیگری در هند وجود داشت، ما رابطه خوبی با آنها داشتیم و همه اختلافات خود را با گفتگو حل می‌کردیم.
وی درباره کشمیر نیز گفت: اگر وضعیت کنونی برای کشمیر باقی بماند و حفظ شود، یک فاجعه برای هند است چون درگیری‌ها در آن ادامه می‌یابد و مادامی که این روند ادامه یابد روابطی در کار نیست.
رئیس جمهور پاکستان درباره روابط کشورش با چین نیز گفت: اگر آمریکا و چین، دو غول بزرگ اقتصادی واقعاً با یکدیگر کنار بیایند و با یکدیگر معامله کنند ، دنیا واقعاً سود می برد. بنابراین این یک مزیت برای همه ما خواهد بود. چرا ما باید یک طرف را انتخاب کنیم - یا آمریکا یا چین؟ من فکر می کنم ما باید با همه رابطه داشته باشیم. چین با ما بسیار خوب بوده است ، به این معنا که پس از جنگ با ترور ، یا در طول جنگ با ترور بدهی‌های ما بالا رفت ، این اتفاق زمانی می‌افتد که کشوری در وضعیت جنگی باشد. فعالیت تجاری مسدود شد. استان ها و مناطق قبایلی در اثر این جنگ ویران شدند. چین کشوری است که به کمک پاکستان آمد.
انتهای پیام
