دیپلماسی اقتصادی، طرحی نو در سیاست خارجی

جهانی‌شدنِ ساختارهای تولیدی، مالی و تجاری، ماهیت و کارویژه‌ی دولت‌ها را از واحدهای سرزمینی به بازیگرانی مجازی و بازاری در اقتصاد سیاسی جهانی متحول ساخته است. در گذار به جهانی‌شدن دغدغه دولت‌ها از مسائل امنیتی و سیاسی به دست‌یابی به سهمی از بازارهای تولید، تجارت و سرمایه‌ی جهانی تغییر یافته است.

به گزارش پایگاه خبری ذاکرنیوز، سعید ذاکری، با وجود اینکه تغییرات دولتها اصول سیاست خارجی یک کشور را تغییر نمی دهد ولی نگاه و نگرش دولتمردان بر رسیدن به اهداف بین المللی و خارجی تاثیر گذار است؛ نمونه آن شکل گیری محاسبات ذهنی در ترامپ در دولت قبل بود که متوجه شد دولت دوازدهم در قبال خروجش از برجام حرکت قابل اعتنایی نشان نخواهد داد. تغییر دولتمردان و روی کار آمدن دولت جدید باعث شده که نگرش ها و رویکرها نیز تغییر یابد.

  یکی از تغییر ریل ها در ارتباط با همسایگان است. ایران با داشتن ۱۵ همسایه بعد از چین رکورد دار همسایه است اما این کشورها از حضور در بلوک شرق و پیمان شانگهای تا حضور در پیمان ناتو و یا اظهار بی طرفی دارای منافع و گرایشهای مختلف هستند.
  یکی از خلأهای جدی عرصه سیاست خارجی که با همه اهمیت و تأکیدات مطرح شده، آن است که به موضوع دیپلماسی اقتصادی آن‌چنان که انتظار می‌رود، توجه نشده است. دیپلماسی اقتصادی سه موضوع را باید مدنظر داشته باشد :
 اولاً دسترسی به بازارهای خارجی را برای کسب‌وکارهای ملی تسهیل کند،
   تلاش برای جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی
  و ثالثاً بر اثرگذاری روی قوانین بین‌المللی در راستای پیشبرد منافع ملی تلاش کند.


  قطعاً اتخاذ سیاست خارجی اقتصادگرا از سوی دولت جدید در سطوح منطقه‌ای و خاصه همسایگان می‌تواند از طریق اعتمادسازی در روابط خارجی، منجر به ثبات در مناسبات تجاری و جذب سرمایه‌گذاری خارجی شود و با افزایش کارایی اقتصادی از طریق انتقال فناوری‌های نو و دانش‌بنیان، اثری مثبت بر روند رشد و توسعه کشور داشته باشد. دولت سیزدهم باید عقب‌‌‌ماندگی‌های فراوان ایجاد شده در این عرصه را در مسیر بهبودی قرار دهد.

انتهای پیام/5855 

اگر خوشت اومد لایک کن
0
آخرین اخبار