۲۱ آذر؛ بهارستان؛ تقدیم لایحه بودجه ۱۴۰۱ دولت به مجلس
۲۳ آذر؛ سیدناصر موسوی لارگانی، نماینده مردم فلاورجان: احیای زایندهرود در بودجه ۱۴۰۱ سهمی ندارد
۲۸ آذر؛ مهدی طغیانی؛ نماینده مردم اصفهان: آلودگی هوای اصفهان در سال ۱۴۰۱ بودجهای ندارد
۸ دی؛ سرپرست سازمان مدیریت و برنامهریزی استان: مالیات اصفهان امسال ۱۷ هزار میلیارد تومان و سال بعد ۳۱ هزار میلیارد تومان است
«بودجه در کشور براساس پروپاگاندا، چانهزنی، لابیگری و مظلومنمایی تعیین میشود» این عین گفتههای مهدی طغیانی، نماینده اصفهان و عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی است. درست آذرماه سال قبل و در آستانه بررسی بودجه ۱۴۰۰؛ او حالا در اظهارنظری تازه با «نامتناسب» خواندن اعتبارات ۱۴۰۱ استان اصفهان گفته «مشکلات و معضلات اصفهان بین دستگاههای استانی و کشوری نه به خوبی درک می شود و نه به خوبی منتقل میشود» و این یعنی وضع برای بودجه اصفهان فارغ از اینکه چه دولتی با چه رویکردی بر سر کار باشد، هیچ سالی بهتر از سال قبل نمیشود.
استان اصفهان؛ ششمین استان از نظر وسعت جغرافیایی، سومین استان پر جمعیت کشور پس از تهران و خراسان رضوی، سومین استان از نظر طول راهها، صنعتیترین استان کشور، دومین استان پیشرو در علم و فناوری، سومین قطب معدنی کشور، صاحب بزرگترین ناوگان حمل و نقل عمومی و پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی است؛ اما دارد زیر فشار دردهایی که دیگر مزمن شده و بیش از یک دهه از آن میگذرد، آبروداری میکند و صورتش را با سیلی سرخ نگه میدارد.
هفت سال پیش رسول زرگرپور، استاندار وقت اصفهان گفته بود: «۳۰ سال است چماق برخورداری بالای سر استان اصفهان است، اما ما بهعنوان استان برخوردار سال به سال داریم از مابقی استانهای کشور فاصله میگیریم». او به استانهایی اشاره کرده بود که به اسم غیر برخوردار،«اعتبارات ملی و مبالغ هنگفت» دریافت میکنند، اما هنوز از غیر برخورداری خارج نشدهاند.
زرگرپور درباره وضعیت اصفهان در سالی سخن میگوید که به اذعان او سرانه اعتبارات عمرانی استان سالها است روی رتبه بیست و نهم درجا زده و حالا بعد از گذشت هفت سال مهدی طغیانی، اعلام کرده سرانه اعتبار عمرانی برای استانی که صفی از «ترین»ها جلوی اسمش ردیف میشوند، تنها با دو رتبه صعود تازه به رتبه بیست و هفتم ارتقا یافته است! این وضعیت تخصیص اعتبار عمرانی برای استانی است که دومین پرداخت کننده مالیات بعد از تهران است و سم مهلک انواع آلودگی را به اعتبار دفاع از عنوان صنعتی بودن در ریههای خود میریزد.
به عقیده بسیاری از کارشناسان، نسبت مالیات به درآمد در اصفهان منطقی نیست، موضوعی که محمدرضا قاسمی، سرپرست سازمان مدیریت و برنامهریزی استان اصفهان با آن موافق نیست، او در حالی از سهم «۷۰۰ میلیاردی اصفهان» از فروش داراییهای دولت در بودجه ۱۴۰۱ خبر میدهد که به گفته سید رضا مرتضوی، استانداری اصفهان «مجدانه بهدنبال بازگرداندن نیمی از مالیاتهای پرداخت شده از اصفهان به استان» در این واپسین روزهای زمستان قرن است، دغدغه مشترک تمام استانداران ادوار اصفهان که محسن مهرعلیزاده هم دربارهاش گفته بود «در خصوص تحقق مجموع درآمدها، اصفهان در رتبه سیام کشور قرار دارد و این خبر خوبی نیست».
نه فقط این، بلکه سرنوشت تحقق درآمدها و مالیاتهای سال ۱۴۰۰ اصفهان هم در هالهای از ابهام است؛ طبق گفتهها در بودجه سال جاری اعتبار استان با رشد تقریباً ۱.۵ درصدی و افزایش ۴۰ درصدی دربخش اعتبارات عمرانی همراه بوده و با ۲۰هزار و ۷۵میلیارد تومان اعتبار جایگاه پنجم صدرنشینان جدول بودجه ۱۴۰۰ نیز به اصفهان تعلق داشته است، اما دو سازمان مدیریت و برنامهریزی و اقتصاد و دارایی و همین طور اداره کل امور مالیاتی در واکنش به پیگیریهای ایسنا درباره میزان تحقق درآمدها و مالیاتهای استان در سال جاری حاضر به پاسخگویی نشدند.
این بی اطلاعی در حالی است که سرپرست سازمان مدیریت و برنامهریزی استان اصفهان چندی پیش درباره وضعیت بودجهای استان در سال آینده گفته بود: «باید ۳۲ هزار میلیارد تومان مالیات سال آینده وصول شود، درحالیکه هزینههای استان بر روی کاغذ ۳۴ هزار میلیارد تومان است و دولت ۲ هزار میلیارد تومان بیشتر از درآمد استان، برای اصفهان هزینه میکند».
اینکه مسئولی پشت میکروفن قرار بگیرد، حرفش را با این جمله که «اصفهان ظرفیتها و پتانسیلهای بسیار فراوانی دارد» آغاز کند و بعد هم با یک «اما، که تهش به نبود پول میرسد»، رشته تمام امیدها به حل ریشهای معضلات زیر ساختی اصفهان را پنبه کند، حتی برای کارآفرینان، صاحبان هنر، صنعت و مهارت نیز قضیه عادی است.
پیدا کردن یک لیست از فقدانهای زیربنایی استان کار پیچیدهای نیست، کافی است به فحوای سخنرانی مسئولان اصفهان نگاهی بیندازیم.
اصفهان، مبتلا به سرمایهگریزی و سرمایهستیزی است، جایگاه خود در صنعت گردشگری را هنوز تثبیت نکرده، بخش قابل توجه ظرفیت صنعتی خود را به دلایل مختلف از دست داده، کسری بودجه زایندهرود هنوز تأمین نشده، با کمبود هزینههای ملی برای تکمیل پروژههای ملی مواجه است و عجیبتر اینکه به گفته طغیانی در مجلس نیز «عملیات روانی سنگینی ضد اصفهان» وجود دارد.
اما آیا ریشه مشکلات بودجهای استان تماماً بیرونی و مربوط به مجلس یا دولت یا نتیجه عملیات روانی است؟
حسینعلی حاجی دلیگانی، عضو هیئت رییسه مجلس معتقد است: «وضعیت بودجهای اصفهان ۱۵ سال است که وضیت خوبی ندارد و اشکال اساسی هم این بوده که استان اصفهان سازمان مدیریت و برنامهریزی در استان نداشته است، یعنی نه اینکه اداره آن وجود نداشته، بلکه وجود اداره کردنش را نداشته و به فکر نبوده است؛ و بنابراین ماده ۲۳ را از سازمان برنامه و بودجه برای اصفهان نگرفتهاند، ماده ۲۳ نگرفتهاند، یعنی همت نکردهاند، آنچه نیازمندیهای اصفهان در پروژههای ملی بوده است را برای استان بگیرند و امروز استان اصفهان فقیرترین استان از باب تعداد کم ردیفهای بودجه و پیوست بودجه در کشور است.
از نظر این عضو کمیسیون برنامه و بودجه، وجود هر ردیف در پیوست بودجه ملی به منزله یک شریان پولی برای استان است «در حالی که نهایت تلاش سازمان مدیریت اصفهان در حد مرکز استان بوده و مجموعه دولتی مسئول در استان و استانداری هنوز ایمان پیدا نکردهاند که لازم است مباحث مربوط به ماده ۲۳ و ایجاد ردیف در پیوست بودجه ملی را دنبال کنند و هنوز به عمق مسئلهای که نمایندگان میگویند نرسیدهاند».
با این وجود وضعیت مشکلات استان به کجا میرسد؟ دلیگانی میگوید: با این وضع «اگر نمایندگان اصفهانی مجلس برای بودجه تلاشهای پراکندهای کردهاند، کردهاند وگر نه همه پیگیریها در مجلس حالت موقتی دارد، در حالی که اگر اصفهان یک ردیف بودجه در پیوست بودجه داشته باشد، دیگر نیازی به این همه پیگیری نیست».
اما محمد رضا قاسمی، سرپرست سازمان مدیریت و برنامهریزی استان اصفهان در گفتوگو با ایسنا به موضوع از زاویه دیگری نگاه میکند گه در ادامه عین گفتوگوی ایسنا با این مسئول را میخوانید:
- نظر شما درباره وضعیت کاستیهای ردیف بودجهای اصفهان چیست؟
من الان نماینده دولتم و آن چیزی که در مجلس به تصویب رسید هم نظر دولت بود، اگر بودجه اصفهان به اصلاحیهای نیاز داشت، نمانیدگان مجلس باید آن را پیگیری میکردند.
- اما به اعتقاد نمایندگان مجلس مشکلات اصفهان به خوبی درک و منتقل نمیشود.
من نماینده دولتم، اگر بودجه نیاز به اصلاحیه داشته باشد، نمایندگان محترم مجلس باید آن را پیگیری کنند.
- پیش از تقدیم لایحه دولت به مجلس، سازمان متبوع شما در اصفهان برای حل مشکلات عمده استان چه رایزنیهایی با تهران داشته است؟
خیلی لابی شده است؛ هم من و هم استاندار چندین بار تهران رفتیم و اثراتی که ممکن بوده روی بودجه بگذاریم را گذاشتهایم؛ یک آمار به شما میدهم، استان برای اجرای فاز اضطراری سامانه دوم آبرسانی اصفهان بزرگ بودجه گرفته است در حالی که نه در لایحه ۱۴۰۰ ردیفی برای آن وجود داشته و نه در لایحه ۱۴۰۱؛ این یعنی دولت یک پول جداگانهای برای اجرای طرح به ما داده است
-اما از نظر نمایندگان استان، وضعیت بودجه اصفهان امسال تفاوت چندانی با سال قبل نداشته است، نظر شما در این باره چیست؟
دلیل این عقیده را باید از نمایندگان بپرسید.
-یعنی اوضاع اصفهان برای سال بعد خوب است؟
تا نظر شما از خوب چه باشد؛ مثلاً اگر کل درآمد دولت یعنی ۶۴۴ هزار میلیارد تومان است به اصفهان داده شود، این از نظر شما خوب است؟
- خوب به این مفهوم که بخشی از مشکلات انباشت شده سنوات گذشته اصفهان در بخشهای مختلف پروژههای آبرسانی، صنعتی، آلودگی و غیره به میزانی منطقی مرتفع شود.
به نظرم شما سوالهایتان را تنظیم و برای روابط عمومی ارسال کنید تا من دقیق به طور کتبی به آنها جواب بدهم.
کار بررسی جزییات بودجه در حالی در صحن بهارستان تمام شده و اصفهان امسال هم نتوانسته ردیفی مجزا برای رفع مشکلات ملی خود در بودجه داشته باشد؛ آن هم استانی که به تعبیر مقام معظم رهبری: شهر علم، دین، ولایت، کار و ابتکار، هنر و فرهنگ، و شهادت است.
گزارش از ندا دستان/تسنیم
انتهای پیام