به گزارش ذاکرنیوز ، «اعتصاب و اعتراض»؛ دو کلمه‌ای که بهترین توصیف را از وضعیت پرچمداران اتحادیه اروپا – یعنی انگلستان، فرانسه و آلمان – ازائه می‌دهد؛ کشورهایی که همواره به عنوان ستون‌های اصلی اتحادیه اروپایی به شمار می‌آمدند و حالا درگیر شدیدترین بحران‌های اقتصادی و سیاسی – امنیتی هستند.
به گزارش سایت خبری تحلیلی ذاکرنیوز به نقل از تسنیم، ژانویه‌ی سال گذشته، شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که آغاز یک جنگ در شرق اروپا، غرب قاره‌ی سبز را هم تحت تاثیر قرار بدهد اما حالا بحران انرژی در اروپا زیر سایه جنگ اوکراین به «بحران اقتصادی و اجتماعی» بدل گشته و چند ماهی است که کشورهای گردن کلفت این قاره را هم به شدت تحت فشار قرار داده است. تورم بی سابقه، رکود اقتصادی، ورشکستگی ده ها هزار شرکت و فروشگاه، ناتوانی میلیون ها نفر در تامین هزینه های زندگی و کم کردن از وعده های غذایی، ناتوانی در گرم کردن خانه ها، افزایش چشمگیر مراجعین به بانک های غذایی و در یک کلام «تغییر سریع سبک زندگی» تنها بخشی از تاثیرات گسترده بحران اقتصادی کنونی بر مردم در اروپا بوده است.
این موج، حالا تبدیل به یک دومینوی اعتراضی هم شده است؛ جایی که سیستم درمانی انگلستان و فرانسه را با خود درگیر کرده و بر طبق آمار نشریه‌ی فرانسوی لوموند، بین 60 تا 80 درصد مطب پزشکان در این کشور تعطیل شده است. اعتصاب سراسری پرستاران هم در این کشور، نظام درمانی را به صورت جدی مختل کرده است. به عنوان مثال، اتحادیه «هماهنگی ملی پرستاری» - از مهم ترین اتحادیه های مربوط به پرستاران فرانسه – این اعتصابات را نشانه «بدترشدن شرایط کاری پرستاران» و «ایجاد نارضایتی حرفه ای فزاینده» در میان آنان اعلام کرده است.
بخش خدمات عمومی آلمان در آستانه اعتصاب فراگیر
در حالی که اعتصاب کارکنان فرودگاه پروازهای هوائی را مختل کرده است، پرستارها با بستن جاده ها عبور و مرور را در شهرهای فرانسه مختل کردند. قرار است کارکنان حمل و نقل عمومی نیز دست به اعتصاب بزنند.
اما ماجرا به پاریس ختم نمی‌شود. نشریه انگلیسی «گاردین» به نقل از بزرگ ترین اتحادیه پرستاران انگلیس موسوم به کالج سلطنتی پرستاری (RCN) اعلام کرده: «اگر دولت تا دومین دور از اعتصاب سراسری پرستاران در انگلیس، ولز و ایراند شمالی- دور جدید گفت وگوها برای افزایش دستمزد را آغاز نکند، ماه آینده اعتصاباتی پرشمارتر را شاهد خواهیم بود.» پرستاران بخش های مختلف در انگلستان، ولز و ایرلند شمالی پس از آنکه پیشنهاد مذاکره آنها برای افزایش حقوق از سوی مقامات دولتی رد شد، اعلام کردند در روزهای پیش رو باز هم دست به اعتصاب خواهند زد.
نشریه «تایمز» چاپ لندن هم در همین زمینه نوشته است: «هنوز زمستان رسما آغاز نشده اما برای بسیاری، این هفته زمان بسیار تیره و تاریکی بود. بعد از آنکه برف و یخبندان و لجن بسیاری از مناطق انگلیس را پوشاند، کولاکی از اعتصابات به راه افتاد.». وسعت مشاغل عمومی که دست از کار کشیده اند به تعبیر تایمز قابل توجه و گسترده است. کارگران نفت دریای شمال به اعتصاب رای داده اند. همین طور رانندگان اتوبوس لندن. به نظر می رسد ناامیدی تقریبا در همه مشاغل بخش دولتی وجود دارد. کسانی که به اعتصاب رای داده اند عبارتند از اپراتورهای تماس اضطراری 999، امدادگران و سایر کارکنان آمبولانس، معلمان، کارکنان دانشگاه، آتش نشانان، کارگران کارخانه، افسران نیروی مرزی، کارکنان امنیتی شرکت یورواستار، کارکنان اداره گذرنامه و کارمندان بزرگراه ها و حتی هواشناسان خواهان دستمزد بهتر هستند.»
در آلمان نیز از زمان آغاز جنگ اوکراین و تحریم های اتحادیه اروپا علیه مسکو، دولت آلمان نزدیک به 440 میلیارد یورو معادل 465 میلیارد دلار بودجه اضطراری برای برون رفت از بحران انرژی تصویب کرده ولی کارشناسان اقتصادی می گویند این رقم ناکافی است و احتمالا برنامه برلین شکست خواهد خورد؛ شکستی که صدای آن همین روزها در خیابان‌های این کشور با اعتراضات گسترده مردم شنیده می‌شود. این مساله از آنجایی قابل توجه است که برلین همیشه در نقش ستون اقتصادی یا همان قلک اتحادیه اروپا بوده که در حال حاضر به چنین وضعیتی دچار شده است.
به نظر می‌رسد این موج که در سال‌های گذشته به صورت دائمی اما آرام در حال حرکت بود، حالا تبدیل به سیلابی خروشان شده که نه فقط فضای اجتماعی اروپا بلکه فلسفه‌ی اندیشه‌ی حکمرانی در این قاره را دگرگون کرده و زیر سوال برده است. اروپای بعد از جنگ جهانی دوم و به طور خاص، اتحادیه اروپای بعد از فروپاشی شوروی، قرار بود با استفاده از نظریه‌هایی نظیر «صلح دموکراتیک» و «همگرایی منطقه‌ای»، علاوه بر صلح و امنیت، رفاه را هم برای ساکنین این قاره فراهم کند اما حالا و با وقوع جنگ اوکراین، تمام رشته‌های نظری در این زمینه پاره شده و دیگر «لیبرال دموکراسی» و حتی «سوسیال دموکراسی» نمی‌تواند نسخه‌ی مناسبی برای جریان زندگی در اروپا باشد.
در واقع، می‌توان به نقل از بسیاری از اندیشمندان حوزه‌ی روابط بین‌الملل اینگونه گفت که موج اعتراضات اخیر در اروپا، علاوه بر لرزاندن دیواره‌های کاخ الیزه و کاخ باکینگهام، بنیان‌های نظری حکمرانی در این قاره را هم متلاشی کرده است...
